Çalışan bağlılığı bir organizasyonun can damarı gibidir. Dünya çapında yapılan çeşitli araştırmalar çalışan bağlılığının, iş kazaları, müşteri odaklılık, üretim hataları, stok kaybı, verimlilik, kârlılık gibi konular üzerinde etkileri olduğunu söylüyor.
Çalışan bağlılığı konusundaki en büyük araştırmalardan biri de 2011-2012 yılları arasında gerçekleştirilen ve sonuçları 2013’de yayımlanan Gallup’un 142 ülkede 180 milyon çalışan üzerinde yaptığı çalışma. Bu rapora göre dünya genelinde çalışan bağlılığı oranı yüzde 13. Araştırmanın Amerika verileri her yıl güncelleniyor ancak iyileşme oranı yıllık yüzde 1’i geçemiyor.
Bu araştırmada çalışan bağlılığı 3 şekilde ifade ediliyor: Bağlı olan; katılımcı, işini tutkuyla yapan, şirkete karşı derin bir bağ hisseden. Şirketi ileriye taşıyacak yaklaşımlarda bulunmaya çaba harcayan. Türkiye’de bu oran inanılmaz düşük % 7 (± %6). Bağlı olmayan; tüm gününü boş geçiren, enerji harcamayan, zihnini yormayan. Bu oran maalesef Türkiye’de çok yüksek % 60 (± %6). Sabotajcılar; işinden mutsuz, iş arkadaşlarının kuyusunu kazan, projeleri sabote edenler. Şirketler bu tehlikenin farkında mı bilemiyorum ama Türkiye’de bu oran % 32 (± %3). Bu nefret nasıl besleniyor? Amerika %30, Brezilya %27, Avusturalya ve Yeni Zelanda ise % 24’lük çalışan bağlılığı oranlarıyla dünya ortalamasının üzerinde olan ülkeler arasındalar. Amerika’daki oranlar dünya geneline kıyasla iyi olmasına rağmen, Gallup tahminlerine göre sabotajcılardan kaynaklanan yıllık verimlilik kaybı maliyetinin 450 ila 550 milyar dolar civarında olduğu söyleniyor. Durumun ne kadar tüyler ürpertici olduğunu görüyor musunuz?
“Şirketinize, çalışanlarınıza, topluma, çevreye değer vererek, birlikte yüce bir amaca hizmet ederek, duygusal bağlar yaratmakla ilgilenerek, ilişkilerinizin/iletişiminizin kalitesini yükselterek, çalışanlarınıza olağanüstü bir hediye vermek ister misiniz? Bunların ardından kârlılık, verimlilik ve diğer bütün performans göstergelerinin hedefi zaten vuracağını düşünüyorum.”